Η Δήμητρα Δημητρίου είναι αριστούχος διδάκτωρ Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (ParisIV). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Συγκριτική Γραμματολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (ParisIV) και βασικές σπουδές στην Ελληνική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της υπήρξε υπότροφος αριστείας του ΙΚΥ και του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη. Έχει επίσης λάβει ακαδημαϊκές υποτροφίες από το Πανεπιστήμιο του Bristol και από τον Νορμανδικό Πανεπιστημιακό Πόλο. Έχει διδάξει επί δεκαετία (2013-2023) σε διάφορα ακαδημαϊκά ιδρύματα της Κύπρου (Τμήμα Γαλλικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Π/μιο Κύπρου, στη γαλλική γλώσσα· Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, Π/μιο Κύπρου· Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου· Πανεπιστήμιο Λευκωσίας) και συνεργαστεί ως Ανώτερη Επιστημονική Συνεργάτιδαμε το Κέντρο Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (CCEIA, Π/μιο Λευκωσίας). Μετείχε επίσης ως ειδική επιστήμονας σε τέσσερα ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Κύπρου (2010-2016). Από το 2020 εργάζεται ως Λειτουργός Ερευνών, Μελετών και Εκδόσεων στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εμπίπτουν στα πεδία της Συγκριτικής Φιλολογίας, της Νεοελληνικής Φιλολογίας, της Μυθοκριτικής, της Φεμινιστικής και Μεταμοντέρνας Θεωρίας και της Λογοτεχνικής και Πολιτισμικής Θεωρίας. Επιμελείται τους τόμους Γλώσσης Ίμερος: Η ποίηση του Κυριάκου Χαραλαμπίδη (Αθήνα: Ηρόδοτος, 2023) και Η Γυναίκα στο Κείμενο (Ακτή, τχ. 118, 2019). Πρόσφατα άρθρα της, με ιδιαίτερη έμφαση στο έργο των Γιάννη Ρίτσου, Γιώργου Σεφέρη, Κυριάκου Χαραλαμπίδη, την ελληνική λογοτεχνία της Κύπρου και τη σύγχρονη γυναικεία λογοτεχνία και μυθοποιητική υιοθετούν συγκριτολογικά και θεωρητικά πλαίσια και έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές, σύμμεικτους τόμους σε διεθνείς εκδοτικούς οίκους, φιλολογικά περιοδικά, πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων και στον ημερήσιο τύπο (Κύπρος, Ελλάδα, ΗΠΑ).Γράφει επίσης ποίηση και πεζογραφία. Η πρώτη της ποιητική συλλογή Αγωνίεςκυκλοφορείαπό τις εκδόσεις Σμίλη (Αθήνα, 2023). Βραβεύτηκε ως φιναλίστ από το Μεσογειακό Βραβείο Ποίησης, υπό την αιγίδα δεκατεσσάρων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων (Ρώμη, 2021), έπειτα προσκλήθηκε ως κριτής στη διεθνή επιτροπή του ίδιου βραβείου (2022). Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από τους συνθέτες Γιώργο Καλογήρου και Μιχάλη Σακέλλη. Ποίησή της μεταφράστηκε επίσης στα αραβικά.
Προσωπικές ιστοσελίδες:
Δείγματα Γραφής
[…]
Όταν δεν μιλούσε για ποιητές, έφευγε από τον οντά μας κι ανέβαινε για λίγο στην κορυφή του βουνού. Εκεί, στο καταράχι, το σώμα κατακλίνεται, καθώς οι παλάμες ενώνονται ευλαβικά, ωσότου εξαντληθεί η καρδιά, το μυαλό ή το σώμα. Πώς αλλιώς;Στεκόταν για λίγο στην άκρη του γκρεμού. Νόμιζε πως δεντον ακούγαμε, αλλά ο αντίλαλος έφερνε πίσω συλλαβιστά κάτι ονόματα με στόμφο:
«Ηλέκτρα, Ιώ, Αφροδίτη, Ιολάνθη, Πηνελόπη, Χλόη».
Εκείνες τότε σηκώνονταν και περπατούσαν μαζί μας πάνω στα κύματα. Παρελαύναν μπροστά μας, ίδιες χορός αρχαίας τραγωδίας. Η Ηλέκτρα τού έφερε ψωμί. Η Χλόη τον άλειψε με μύρο. Κι η Αφροδίτη τραγουδεί:
Άθλια ψυχή, καθήμενη σε χόρτο, σε λουλούδι,
ωσάν νεκρώσιμη φωνή αρχίναε τραγούδι
ώσπου την ελυπούντανε λαγκάδια, τα βουνά,
ελάτε, τραγουδήσετε την πράσινην ιτιά.
Εκείνος, όταν απόκαμνε, κατέβαινε πίσω σ’ εμάς. Κάθε που αισθανόταν ότι υπήρχε κίνδυνος ν’ αφήσει κανείς την καρδιά να δελεαστεί, μας μιλούσε με λόγια ακατανόητα. Κήρυσσε πως η ελευθερία των λαών μετριέται με το στρέμμα, πως χρειάζεται να συγκρατήσουμε τα πνεύματα -και τα αίματα-, πως οι άνθρωποι που δεν είναι έτοιμοι για την ελευθερία τους δεν χρειάζεται να επιζητούν ταραχές, πως μπορούν να απολαμβάνουν απόλυτη ελληνική ελευθερία κάτω από τη δική Του σκέπη, πως την ελευθερία δεν την παίρνει κανείς μόνος του αλλά του την παραχωρούν, έλεγε πως ο λαός που δεν είναι έτοιμος να αναλάβει το τίμημα δεν είναι άξιος να είναι ελεύθερος, κάτι για υπνοβάτες έλεγε, που θα ξυπνούσαν μόνο στον κρότο ενός πιστολιού, για παιδιάστικα όνειρα σε κουκούλια από μετάξι έλεγε,ότι το πρόβλημά μας θα λυνόταν μόνο στο χρηματιστήριο των διεθνών αξιών, πως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα έχουν αντήχηση μόνο στον θάνατο έλεγε, αυτά και άλλα πολλά έλεγε, προτού σκάσει ξανά στα μάτια μας σαν βόμβα το πρώτο αυγινό φως, για να χυθεί άπληστα, μ’ όλη τη φυσική ορμή του, πάνω από το βουνό, καθώς οι χαρουπιές άνοιγαν τα μάτια τους νυσταγμένα.
[…]
«Το τραγούδι της πράσινης ιτιάς» [απόσπασμα], Νέο Πλανόδιον, τχ. 5 (Ιαν.-Ιούν. 2021): 51-56.