Η Εύα Νεοκλέους κατάγεται από την Επισκοπή της Πάφου και διαμένει στη Λεμεσό. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στην Αθήνα και υπηρέτησε στη δημόσια εκπαίδευση τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Διετέλεσε, επίσης, Διευθύντρια στη Μέση Εκπαίδευση.
Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες για τη Νεότερη Ιστορία της Κύπρου. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Σημάδια για το δρόμο», Εκδόσεις @κτίς,2015 και «Λευκή Σελίδα», Εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ,2020. Η «Λευκή Σελίδα», συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα του Διαγωνισμού Βραβείων κοινού publicbookawards.gr/2021 του Public.
Ποιήματά της, καθώς και κριτικές για την ποίησή της, έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και ιστότοπους για τη λογοτεχνία. Έχουν, επίσης, εκδοθεί σε συλλογικά τεύχη, λογοτεχνικά περιοδικά και βιβλία για τη λογοτεχνία, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.
Έχουν, επίσης, συμπεριληφθεί σε βιβλία-βοηθήματα για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις και διδάσκονται σε φροντιστήρια στην Ελλάδα.
Οι «Παλιοί Λογαριασμοί», εκδ. ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ είναι η τρίτη ποιητική της συλλογή και θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Είναι συντάκτρια του Ιστολογίου «Επισημάνσεις» το οποίο διατηρεί από το 2008.
Δείγματα Γραφής
Κάθε πρωί τακτοποιώ επιμελώς
τα ματωμένα μου όνειρα
φιλοτεχνώ με προσοχή το κατάλληλο
φόντο και τα φωτογραφίζω.
Το βράδυ τοποθετώ τις φωτογραφίες
στο ράφι με τα αζήτητα
κι ύστερα εκτελώ με ευλάβεια
μια-μια τις ματαιώσεις μου.
Με προσοχή
να μην αφήσω ίχνη…
Από τη συλλογή «Σημάδια για το δρόμο»
«Οι ποιητές»
Οι ποιητές του φέησπουκ
τις νύχτες στήνουν καραούλι στις λεξούλες.
Μόλις τις δουν να ξεπροβάλλουν αχνιστές
ορμούν και τις αρπάζουν με τέχνη περισσή.
Ύστερα τις κλειδώνουν στα συρτάρια τους
για να τις ανασύρουν με την πρώτη ευκαιρία.
Κι όταν με τον καιρό ξεχαστεί η αρπαγή
βγάζουν τις αλυσίδες και τις ρίχνουν
στο παζάρι της πασαρέλας.
Με τις πληγές και τις λαβωματιές να στάζουν…
Αχ, και ποιος θα σας λυπηθεί,
μικρές λεξούλες μου,
με τόση παγωνιά τριγύρω…
Φοβάμαι…
Κάποτε οι μάσκες
θα γίνουν ένα με το δέρμα μας
θα τις τραβάμε να τις βγάλουμε
μα εκείνες θα μπαίνουν πιο βαθιά.
Όπως οι βδέλλες,
θα ρουφάνε ό,τι απόμεινε
από τα πρόσωπά μας
και θα ουρλιάζουμε
από τον πόνο…
Κάποτε, ναι,
οι μάσκες των αποκριών
θα πάρουν εκδίκηση
για τις αντιγραφές.
Από τη συλλογή «Λευκή Σελίδα»
Σύνδεσμοι: