Ο Νίκος Νεοκλέους γεννήθηκε στην Κύπρο, στο χωριό Επισκοπή της Επαρχίας Πάφου, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από όπου πήρε Δίπλωμα Πολιτικού Μηχανικού. Έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ως πρωτοετής φοιτητής. Το καλοκαίρι του 1974 έλαβε μέρος στον πόλεμο ενάντια στην τουρκική εισβολή, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Η πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο ‘Χωρίς προσανατολισμό» κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2022, από τις Εκδόσεις «Αρχύτας» στη Σειρά Ποίησης ΣΠΕΚ/»Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου».
Η δεύτερη ποιητική συλλογή, με τίτλο «Όταν χαράζει…» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2022, επίσης από τις Εκδόσεις «Αρχύτας» στη Σειρά Ποίησης ΣΠΕΚ/» Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου».
Στις δύο πιο πάνω ποιητικές συλλογές περιλαμβάνονται πίνακες ζωγραφικής του συγγραφέα, ο οποίος ασχολείται παράλληλα και με τη ζωγραφική.
Ο Νίκος Νεοκλέους εργάστηκε επί σειρά ετών στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων και συμμετείχε στην κατασκευή των μεγάλων υδατικών έργων της Κύπρου. Επίσης έκαμε παρουσιάσεις σε διάφορες χώρες του κόσμου για την διαχείριση των υδατικών πόρων, σε συνθήκες λειψυδρίας, μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Σήμερα είναι Διευθυντής στην εταιρία CHREN NEOKLEOUSLLC Design Consultants με έδρα τη Λεμεσό και Πρόεδρος του Κυπριακού Υδατικού Συνδέσμου. Διετέλεσε,επίσης,Πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Κύπρου.
Άρχισε να γράφει ποιήματα και να ζωγραφίζει από μικρή ηλικία.
Δείγματα Γραφής
Έχουμε στη γειτονιά μας ένα σκύλο αλήτη.
Κανένας δεν ξέρει από πού ήρθε
κι όμως όλοι τον φωνάζουνε Ταρζάν. Περιπλανιέται στους δρόμους άσκοπα και είναι ο δόλιος πάντα νηστικός.
Όταν ήμασταν παιδιά τον πετροβολούσαμε. Κάθε απόγευμα γινόμασταν οι δήμιοί του.
Αυτός αγόγγυστα δεχότανε τα βάσανα
και ήτανε πάντα γεμάτος αγιάτρευτες πληγές μα ποτέ δεν έφευγε από τη γειτονιά μας.
Και τώρα τα παιδιά τον βασανίζουν τον δέσανε μια μέρα σ’ ένα δέντρο κι ήθελαν να του σκίσουν την κοιλιά.
Τους ξέφυγε όμως
και νατον πάλι μες στους δρόμους σαν και πρώτα.
Μια μέρα τον πάτησε ένα λεωφορείο
και χάθηκε κουτσαίνοντας μες στα στενά. Όλοι τον είχαν για χαμένο.
Μα ο Ταρζάν σαν να‘ τανε στοιχειό, δε χάθηκε
Και πάλι ξαναγύρισε.
Έχουμε στη γειτονιά μας ένα σκύλο αλήτη που σέρνεται στους δρόμους πληγιασμένος. Όλοι τον βρίζουνε μελόγια αισχρά.
Μα δεφεύγε ιποτέ από τη γειτονιά μας.
Και το παράξενο ποτέ του δε γερνά.