Η Μαρία Παΐση είναι παιδί προσφύγων, από το Δίκωμο Κερύνειας. Γεννήθηκε στη Λευκωσία και μεγάλωσε στην επαρχία. Εργάζεται ως καθηγήτρια κομμωτικής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και το βιβλίο της, «Τα Μυστικά της Κομμωτικής Τέχνης», χρησιμοποιείται σε σχολεία και ακαδημίες.
Έχει σπουδάσει κομμωτική στην Κύπρο και κατέχει διπλώματα από το City&Guilts Λονδίνου. Τα πρόσφατα χρόνια σπούδασε Δημιουργική γραφή στον εκπαιδευτικό όμιλο Ευδόκιμο Ελλάδας, επίσης Επιμέλεια και διόρθωση κειμένου στο Καποδιστριακό Αθηνών. Είναι εκπαιδεύτρια ενηλίκων και εκπαιδεύτρια τηλεμάθησης πιστοποιημένη από την ΑνΑΔ.
Ασχολείται με τη συγγραφή από πολύ μικρή ηλικία. Γράφει ποίηση, στίχους, διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα κ.α. Η συγγραφή είναι μεγάλο πάθος, τρόπος δημιουργίας, έκφρασης και επικοινωνίας.
Έχουν εκδοθεί τρία βιβλία της και τέσσερα θεατρικά της έργα. Δεκάδες κείμενά της και ποιήματα συμμετέχουν σε ανθολόγια και περιοδικά. Άρθρο της έχει κυκλοφορήσει σε πανεπιστημιακό έντυπο.
Έχει πάρει αρκετές διακρίσεις και βραβεία που αφορούν τη συγγραφή.
Κάποια από αυτά είναι:
Τον Φεβρουάριο του 2024, 3ο βραβείο στον 5ο Διαγωνισμό Συγγραφής Θεατρικού έργου, από την Ένωση Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου. Ο διαγωνισμός ήταν ανοιχτός παγκόσμια.
Τον Δεκέμβριο του 2023, διάκριση από το ΡΙΚ για το Ραδιοφωνικό Θεατρικό έργο, Μίσος Δανεικό.
Τον Σεπτέμβριο του 2022, 2ο Βραβείο στον 2ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Μονόπρακτου στην Ελληνική γλώσσα από την Διεθνής Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών & Καλλιτεχνών και τον Δήμο Πόλεως Χρυσοχού. Τιμήθηκε στους Δελφούς όπου πήρε επίσης το Ειδικό Βραβείο για την προσφορά στον πολιτισμό μέσω της Ποίησης. Τον Ιούνιο του 2022, βραβεύτηκε για την προσφορά στην Παιδεία, από το C.D.A. College.
Το 2021, πήρε έπαινο για την 5η Θέση Πανελλήνια στην ποίηση, από τη βιβλιοθήκη Καλυβίων του Δήμου Σαρωνικού.
Συνεργάζεται με εκδοτικό οίκο ως επιμελήτρια Μυθιστορημάτων, Συλλογών Ποίησης και Παραμυθιών.
Χειρίζεται διαδικτυακή σελίδα όπου κάνει κριτική κειμένων.
Έχει συμμετάσχει σε εργαστήρι δημιουργικής γραφής ως εισηγήτρια, εκπαιδεύτρια.
Πρόσφατα έγινε μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου.
Δείγματα Γραφής
Ο Αλέξανδρος άκουσε τους τροχούς που τριβόντουσαν και γύριζαν με μανία πάνω στον ασφαλτωμένο δρόμο. Ένα αμάξι κοντοζύγωσε και ένα όπλο φάνηκε από το κατεβασμένο τζάμι. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός και ο ηλικιωμένος άντρας σωριάστηκε στο έδαφος. Τον πυροβόλησαν στην πλάτη, άνανδρα, ύπουλα και μοχθηρά. Το άγνωστο αμάξι, απομακρύνθηκε με την ίδια ιλιγγιώδη ταχύτητα. Οι δυο μπράβοι έβγαλαν τα όπλα τους και το κυνήγησαν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Τα λάστιχα που σφύρισαν στο οδόστρωμα και ο κρότος που έκανε ο πυροβολισμός, του πάγωσαν το αίμα. Ένιωσε ένα αιφνίδιο σφίξιμο στο στήθος και η ανάσα του χάθηκε. Δεν είχε δύναμη ούτε να ουρλιάξει. Έπεσε στα γόνατα, δίπλα στον άγνωστο άντρα και προσπάθησε να βοηθήσει. Του χαλάρωσε τη γραβάτα για να αναπνεύσει καλύτερα και του ανασήκωσε ελαφρώς το κεφάλι. Οι δυο μπράβοι επέστρεψαν, έσκυψαν και τον κράτησαν έντρομοι στην αγκαλιά τους. Ο ηλικιωμένος άνοιξε τα μάτια του για λίγο και κατάφερε να του πει μερικές λέξεις, προτού κοιμηθεί στον αιώνιο ύπνο.
Τον έπιασε από το μπλουζάκι και τον τράβηξε προς το μέρος του. Αυτό που θα του έλεγε, δεν ήθελε να το ακούσει άλλος. Ο Αλέξανδρος, έβαλε το αυτί του κοντά στα χείλη του ηλικιωμένου.
«Πήγαινε στο νησί, στην έπαυλη και μπες στο δωμάτιο της Αθηνάς. Πίσω από τη βιβλιοθήκη, υπάρχει κρυμμένο ένα χρηματοκιβώτιο… Άνοιξέ το και πάρε αυτό που είναι μέσα. Είναι δικό σου!», είπε και άφησε την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο.