Η Λουκία Χαραλάμπους Σταυρινού γεννήθηκε την Κύπρο.
Σπούδασε σε Κύπρο και Ελλάδα.
Το τρέξιμο είναι το κυρίως άθλημά της, με δεκάδες τερματισμούς σε διάφορους αγώνες και ένα μαραθώνιο στην Πορτογαλία.
Διαβάζει, γράφει, αθλείται και ταξιδεύει πολύ.
Το να δημοσιεύσει σε έντυπη μορφή τα έργα της, είναι μια απόφαση που πάρθηκε μετά από δουλειά πολλών ετών.
1η έκδοση: «Εσύ ο Αφρός, Εγώ η Ακτή…» Ποίηση
Είναι μια φωτεινή διέξοδος στη μυθοπλασία για να σου χαράζει και να σου χαρίζει αξιόλογες πορείες, επειδή το αξίζεις.
Περιέχει 24 ποιήματα σε ελεύθεροι στίχο, ανυπόταχτα σε στιχουργικές νόρμες, και 16 ποιήματα διανθισμένα με συνήχηση (ομοιοκαταληξία).
«Ένα Καλοκαιριάτικο απόγευμα εν μέσω πανδημίας, η θάλασσα χρύσιζε αλλόκοτα. Ένα τεράστιο πλοίο προσέγγισε αρκετά την ακτή. Τα φώτα του μονίμως αναμμένα και στραμμένα σ’ εμένα.Θεώρησα πως αυτό το ογκώδες πλεούμενο ερχόταν έτσι φουριόζικο και μεγαλειώδες για να μου πει τα νέα του πελάγου και όσα αντίκρισε όλο αυτό τον καιρό που ταξίδευε μέχρι να ρίξει άγκυρα εκεί μπροστά μου. Προσηλώθηκα λοιπόν να το ακούσω. Και τα νέα του ήταν συνταρακτικά. Στις ακτές της Ιταλίας, είχαν στηθεί υπαίθρια νοσοκομεία, στην Ισπανία μάζευαν αρμάδες τους νεκρούς και τα μοιρολόγια σκέπαζαν τις σειρήνες από τα βαπόρια. Κατά μήκος των χωρών της Αφρικής, οι βεδουίνοι και οι γητευτές φιδιών ήταν αμόλυντοι, δεν τους έπληττε ο ιός γιατί ήταν ανέγγιχτοι από την λαιμαργία της Δύσης…
Το καράβι μου τα εξιστορούσε όλα εκστασιασμένο, και σε κάθε αφήγηση το φως του ήλιου γινότανε όλο και πιο λιγοστό, σαν να πνιγόταν από την ανθρώπινη αδηφαγία. Στάθηκα για λίγο ακόμη με γυμνά πόδια στην άμμο, και αφέθηκα να με προσηλυτίζει το πλοίο με τα φώτα του σταθερά σ’ εμένα. Ήταν η εποχή που όλοι ήμασταν απρόσιτοι… και τούτο το πλεούμενο πλησίαζε με θράσος τον Αφρό και την Ακτή που ενώνονταν ερωτικά και απροκάλυπτα, ενάντια στο νόμο της υποτέλειας.
Έτσι με ενέπνευσε και του έδωσα αυτό τον τίτλο.»
2η έκδοση: «Για μια αγκαλιά γίνονται όλα»
Περιέχει 14 διηγήματα
Στη ζωή συμβαίνουν περιστάσεις που κηλιδώνουν τον καθένα μας με διαφορετικό τρόπο. Αφήνουν αποτυπώματα τα οποία ενδέχεται να μετατραπούν σε τιμαλφή. Έτσι λειτουργεί αυτό το βιβλίο. Δεν υπάρχει καλό και κακόμοιρο, υπάρχει καλό και εμπειρία. Μέσω της γραφής μου καταφέρνω να μετατρέπω τα δυσοίωνα στοιχεία σε καταπατημένα στοιχειά, και τα αιχμηρά μαχαίρια σε παρηγορητικά λόγια. Διαβάζοντας το, αποκομίζεις μηχανισμούς εξιλέωσηςστο δύσβατο της ζωής. Και αυτό επιτυγχάνεται με την αγκαλιά της στοργής. Αυτά τα στοιχεία αυτοβελτίωσης θα βρεις στο βιβλίο.
Στην κάθε ιστορία θα αναγνωρίσεις ένα ήρωα ή μια πλοκή που σου είναι γνώριμη.Ανθρωπιά, αυτοδυναμία, αυτοσυγχώρεση.
Ό,τι προέρχεται από την καρδιά και εκφράζεται με θέρμη “μιλάει” πάντοτε και στον αναγνώστη.
Αυτή είναι η όμορφη πτυχή της αλήθειας. Μιας αλήθειας που όλοι την περιγράφουν στυγνή. Κι όμως, αν ψηλαφίσεις την τρυφερότητα της, θα θαυμάσεις…
