Ο Ανδρέας Δ. Συμεού γεννήθηκε το 1948 στην Πάφο της Κύπρου, όπου εξακολουθεί να ζει. Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου. Υπηρέτησε για σαράντα χρόνια στη δημόσια υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τον Απρίλιο του 2008 μέχρι τον Αύγουστο του 2015 διετέλεσε επικεφαλής ή μέλος της ελληνοκυπριακής ομάδας εργασίας στο κεφάλαιο των περιουσιών στις συνομιλίες που διεξήχθησαν για επίλυση του Κυπριακού. Από τον Φεβρουάριο του 2012 είναι επισκέπτης λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις της Πάφου. Έχουν κυκλοφορήσει ένα βιβλίο του νομικού περιεχομένου (“Η προστασία της ιδιοκτησίας και η αναγκαστική απαλλοτρίωση της στην Κύπρο”), δύο με θέμα το κυπριακό (“The property issue in the Cyprus problem: Atechnocraticapproach” και «Κυπριακό ώρα μηδέν: Το αγκάθι του περιουσιακού») και ένα μυθιστόρημα φαντασίας (“Οι τρεις ζωές του Αντάρτη”). Με το νέο του μυθιστόρημα «Νήσος τις ην: Δώδεκα φανταστικές πράξεις ενός πραγματικού δράματος» επιχειρείνα ιστορήσει ένα σύγχρονο πραγματικό δράμα, αυτό της Κύπρου, το οποίο κατέληξε στο μοίρασμα του νησιού σε δυο κομμάτια και να αναζητήσει, με τον φακό της κριτικής και το νυστέρι της αυτοκριτικής ολόκληρη την αλήθεια για τα αίτια και τους υπαιτίους του δράματος.
Δείγματα Γραφής
Από τη συλλογή Τραγουδοποιήματα:
Ανάμεσα καφέ και κοκακόλα
χάραξαν οι άθλιοι την αιμάτινη γραμμή
σχεδίασαν οι αδίστακτοι το χαμό σου γιε μου
κανόνισαν τις λεπτομέρειες του βιασμού σου κόρη μου
ανάμεσα Πάφο και Κερύνεια
-ας όψονται οι αίτιοι-
γιόμισαν οι αχρείοι τη γη μας
τάφους ομαδικούς
ανθρώπινα οστά αγκαλιασμένα σε σύμπλεγμα μακάβριο
ανάμεσα απελπισία και οδύνη
σε ψάχνω πατέρα μου που δε σε γνώρισα
σε γυρεύω άντρα μου που δε σε χόρτασα
σε ακολουθώ γιε μου όπου και νάσαι
εικοσιπέντε χρόνια
με μια φωτογραφία στο χέρι
με μια γούβα αίμα στο καρύδι του λαιμού
ανάμεσα οίκτου και χλευασμού
ξενυκτώστες αυλές των ισχυρών
γονατίζω στεςκαγκελλόπορτες των κρατούντων
εικοσιπέντε χρόνια
ανάμεσα λήθη και ομοψυχία
ξέχασα γιε μου τ όνομα σου
-ας όψονται οι αίτιοι-
ξέχασα πως που και γιατί
ανάμεσα λήθη και διπλωματία
περιμένω την ετυμηγορία των αθλίων
παρακαλώ τους αδίστακτους να μην με καταδικάσουν
εκλιπαρώ τους αχρείους:
συγχωρέστε με αν σας πρόσβαλα
-ήθελα μόνο να δω τον γιο μου-