Η Μαρία Κούβαρου είναι Κύπρια μουσικολόγος που γράφει και ερμηνεύει ποίηση στα ελληνικά, ελληνοκυπριακά και αγγλικά. Έχει κυκλοφορήσει τρεις ποιητικές συλλογές: «Η Γέννηση της Σκύλας» (Συμπαντικές Διαδρομές, 2017), «Ταξίδια Στασιμότητας (Συμπαντικές Διαδρομές, 2018) και «33&3» (Εκδόσεις ΚΕΝΟ, 2023) και μια νουβέλα («Σκιαμαχία», 2019), καθώς και διάφορα διηγήματα και ποιήματα σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά (Νέα Εποχή, ΟΛΚή κ.α.). Διηγήματα και ποιήματά της έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (ΕΠΟΚ, Αμφικτυονία, Κέφαλος, Magic Pen, Νέα Εποχή), και ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αραβικά. Συμμετείχε στην ομάδα επιμέλειας για το «Larnaka: The Anthology» (Αρμίδα, 2021) ως υπεύθυνη για τις ελληνικές συμμετοχές, ενώ ως ακαδημαϊκός, έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή έντυπα (International Journal of Heritage Studies, Popular Music & Society, Popular Music, Historia Critica, κ.α.).
Η Μαρία είναι ερμηνεύτρια σε spoken word, ηχοτοπιακή ποίηση, πιάνο και τραγούδι. Είναι, επίσης, ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Collectiva Inanna, για την οποία γράφει ποίηση συνδημιουργεί θεματικά έργα, συνθέτει μουσική, και επιτελεί performance. Ως solo καλλιτέχνις, συνεργάστηκε με την ορχήστρα Sistema Cyprus (Λάρνακα), γράφοντας και ερμηνεύοντας επί σκηνής το ποίημα “Win(d)er Tales” (Δεκέμβριος 2022), παρουσίασε την πειραματική μουσικο-ποιητική ηχοτοπιακή σύνθεση με τίτλο «Υπάρχω;» στο πρώτο Present Writer που διοργάνωσαν οι Εκδόσεις ΚΕΝΟ (Οκτώβριος 2023), ενώ η πιο πρόσφατη πειραματική μουσικο-ποιητική σύνθεσή της «Καταγγελία/Denunciation» παρουσιάστηκε τον Μάιο του 2024 στο Needle Festival στη Λάρνακα.
Ως εκπαιδευτικός (τόσο εντός πανεπιστημίων όσο και σε άλλα πλαίσια), θέλει να εμπνέει και να ενθαρρύνει τη δημιουργική σκέψη. Έχει παραδώσει εργαστήρια δημιουργικής γραφής, ποίησης και τεχνικών ερμηνείας σε μαθητές (American Academy Limassol, Xenion School) και ενήλικες. www.mariakouvarou.com
Δείγματα γραφής
1.
Καταγγελία
(ποιητική συλλογή 33&3, εκδόσεις ΚΕΝΟ 2023)
Καταγγέλλεται
απάτη υψίστης ανευθυνότητας
Υποχρεωτική ευθανασία
προσωπικότητας
Βίαιη πολτοποίηση
σε άμορφη μάζα
Συνοχικός εκθειασμός
μετριότητας
Καταγγέλλεται
Πρόωρη αποκοπή ομφάλιου λώρου
από τη μήτρα της λογικής
Ψέμα που ονομάσανε ζωή και
ζωή που δεν νοείται ζωή
αν δεν ποτίζεται με αίμα
Καταγγέλλεται
Μαζική εκμετάλλευση
Προώθηση προνομίων
στρεβλών
Κοστοβόρα θυσία
διαφορετικότητας
Σύνθλιψη απόκλισης
Εξολόθρευση ελπίδας
Γενοκτονία ονείρων
Ναι.
Καταγγέλλω τη γενοκτονία
των ονείρων μου.
2.
Για τριάντα έξι μέρες μασούσα το κέντρο. Μασούσα το κέντρο και μελετούσα τους τοίχους αυτού του δωματίου. Στην αρχή, μπορούσα ακόμα να ξεχωρίσω το σημείο από όπου με είχανε φέρει, μα σύντομα έχασα την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Φαντάζομαι ότι αυτός είναι και ο σκοπός του οκτάγωνου δωματίου. Να σε καταπίνει σε ένα ατέλειωτο «ίδιο». Να σου αφαιρεί κάθε περισπασμό. Όμως, μετά από τόσες μέρες – τριάντα έξι μέρες είναι πολλές, πάρα πολλές, όταν το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μασάς ένα κέντρο και να ψάχνεις διαφορές ανάμεσα σε οκτώ πανομοιότυπους τοίχους – έμαθα ότι ακόμα και το ίδιο αποκλίνει από τον εαυτό του. Και κατάφερα να ξεχωρίσω τους οκτώ τοίχους όπως μια μάνα ξεχωρίζει τα δίδυμα παιδιά της.
Είχα ακούσει ξανά για το οκτάγωνο δωμάτιο, αλλά δεν ήταν για μένα παρά ένας μύθος. Τώρα ξέρω πως μύθος δεν είναι παρά η αντανάκλαση της αλήθειας και πως η αλήθεια υπάρχει μόνο μέσω του μύθου. Γιατί το οκτάγωνο – ή, οκτάπλευρο όπως προτιμώ να το ονομάζω (άλλωστε, είναι οι πλευρές του και όχι οι γωνιές του που μου κράτησαν παρέα όλες αυτές τις μέρες) – δωμάτιο είναι απολύτως πραγματικό και εντελώς στρατηγικά διαμορφωμένο. Η στέρηση κάθε χρονικού και χωρικού προσανατολισμού και η απουσία κάθε περισπασμού, οδηγούν στη μόνη πιθανή διαφυγή και ασχολία, δηλαδή στην κατανάλωση του κέντρου. Και αν δεν αποδειχθείς αθώος, το τέλος είναι μονόδρομος. Τριάντα έξι μέρες που μασούσα το κέντρο πάλευα να το πάρω απόφαση ότι έφτασε το τέλος. Όμως, πώς μπορεί κάποιος να πάρει απόφαση το τέλος; Η σκέψη και μόνο έχει μια χροιά τόσο καταληκτική, που ακόμα και μια εντελώς τετραγωνισμένη λογική δεν μπορεί να την αποδεχθεί. Και δεν είναι θέμα φόβου. Ούτε που θα τελειώσουν όλα. Είναι που υπάρχουν απαντήσεις που δεν μου δόθηκαν ακόμα. Είναι και που ανέλαβα την ευθύνη να προετοιμάσω τους επόμενους, ευθύνη που όχι μόνο δεν έχω φέρει εις πέρας, αλλά που δεν έχω κιόλας αναθέσει σε άλλα χέρια.
Πώς θα μπορούσα, άλλωστε;
(απόσπασμα από το διήγημα «Το Κέντρο», Α Βραβείο στο Διαγωνισμό Διηγήματος της Νέας Εποχής, 2022)
3.
Ραστώνη
Από την ποιητική συλλογή Ταξίδια Στασιμότητας, Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, 2018
Τα άξαφνα και τα απρόσμενα
γιατί φοβάσαι;
Τα άλλα είναι ο κίνδυνος…
Εκείνα που σε τρώνε
λίγο λίγο
και κάθε μέρα.
Εκείνη η πλάνη
της γαμημένης
της συνήθειας
που σου ρουφάει το οξυγόνο
μόριο το μόριο.
Άσε τα τώρα,
τι τα σκαλίζεις;
Βυθισμένη
στη ραστώνη μου κι εγώ
έχω ξεχάσει πια
πώς
να αναπνέω.
****************
YouTube URLs
Κρατάω Επαφή
https://www.youtube.com/watch?v=9M4uiv-t6kw
The Present Writer