Ο παππούς ένδακρυς σχολίαζε εμφατικά

το γέμισμα του ήλιου

ναρκωμένος σε μια ενδοφλέβια θάλασσα.

Να μου μιλά, να της μιλά.

Ο εκσφενδονισμός των διηγήσεών του

επέστρεφε απ’ τον ουρανό πίσω σ’ αυτόν.

Παππού είμαι η επαλήθευσή σου.

Κι αν τώρα στένεψε η μνήμη

εγώ θυμάμαι την Aμμόχωστο.

Το χρώμα που οικειοποιήθηκε το μισοφέγγαρο.