«Είμαι ο Ρένος Ευαγγελάκης, 30 χρονών από Λευκωσία. Θα τολμήσω να πω ότι ένιωθα ‘’πλήρης’’ στην ηλικία μέχρι το λύκειο, πολλές εμπειρίες, διάβασμα, φιλίες, κοπάνες, μικρές σκανδαλιές, παρέες και όλα αυτά που συνεπάγονται. Tο 2010 όμως, είχα ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που μου ανέτρεψε τα πάντα, ό,τι είχα ‘’δεδομένο’’ και ‘’αυτονόητο’’ για την τότε φάση της ηλικίας μου. Ήμουν συνοδηγός σε τροχαίο. Ήμουν πολύ σοβαρά. 50% πιθανότητες να πεθάνω και 50% πιθανότητες να ζήσω και να είμαι φυτό για όλη μου τη ζωή. Δοξάζω τον Θεό, που διέψευσα κάθε ιατρικό “κανόνα”. Τι γίνεται αν πρέπει να «ξαναχτίσεις» τον εαυτό σου, το σώμα σου, κυριολεκτικά, από το μηδέν; Όπως το λέω, «αρχιτεκτονική του σώματος». Κωματώδης κατάσταση στην αρχή. Αναπηρική καρέκλα στη συνέχεια, πολλές ασκήσεις περπατήματος, εξοπλισμό ενίσχυσης των μυών, πάρα πολλές ώρες αποκατάστασης την ημέρα επί καθημερινής βάσεως (ακόμη και ΣΚ και αργίες πήγαινα). Πίστεψε στον εαυτό σου. Μετά από σχεδόν 12 χρόνια από το αυτοκινητιστικό μου ατύχημα, απολαμβάνω τον «νέο» εαυτό μου (μιας και είμαι καλύτερος από πριν). Μου άρεσε η αποκατάσταση, η εκγύμναση, το γυμναστήριο και τέλος πάντων η οποιαδήποτε φυσική άσκηση. Ειδικά το πώς μπορείς να ελέγχεις το σώμα σου. Κέντρο βάρους, συντονισμός μυών και ελιγμός και γενικά το πως εσύ ελέγχεις το σώμα σου.Ως νέος αρχιτέκτονας λοιπόν, προσπαθώ να “χτίσω” τον εαυτό μου ξανά».
Ο Ρένος έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και το βιβλίο του «Σαν εφιάλτης» (Εκδ. Ευγνώμων, 2023) είναι μια κατάθεση ψυχής, όπου αποτυπώνει στο χαρτί τα βιώματά του, τις δυσκολίες και τη δύναμη του μυαλού. Μέσα από το βιβλίο του θέλει να προβληματίσει τον αναγνώστη και κυρίως τους νέους και να τους στείλει μηνύματα ελπίδας.
Δείγματα Γραφής
Μέσα από αυτό το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου θέλω, αρχικά, να σε ευχαριστήσω, που μπήκες στον κόπο να προμηθευτείς ένα βιβλίο με αληθινά βιώματα. Μια ιστορία ζωής, μια παρακαταθήκη. Θέλω μέσα από το βιβλίο μου, κυρίως να επικεντρωθώ στο μετά. Πώς δηλαδή, μετά από μια δύσκολη κατάσταση, μπορείς να ανταπεξέλθεις. Αρχικά με το να πιστέψεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Φυσικά μετέπειτα, πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι θεραπευτές και τα άτομα που σε περιβάλλουν. Στη συνέχεια, με το να ενταχθείς σε μια ομάδα, μια παρέα, ένα κοινωνικό σύνολο, όπου έχετε το ίδιο όραμα, τα πράγματα ίσως να είναι ακόμη πιο εύκολα. Να σε παροτρύνουν. Να σε εμψυχώνουν. Να αλληλοϋποστηρίζεστε και μαζί να πορεύεστε.
Να σκέφτεσαι πάντα θετικά και να ασκείς το σώμα σου. Να αθλείσαι. Να είσαι εν κινήσει. Να ανησυχείς πιο λίγο για το τι θα πουν οι άλλοι. Να δουλεύεις σκληρά για σένα. Αρχικά για την ψυχική σου υγεία και ακολούθως για τη σωματική. Αν «στήσεις» το κορμί σου, θα το κάνεις πιο ανθεκτικό σε εξωτερικά εμπόδια που πιθανόν να συναντήσεις. Να γελάς πιο συχνά, γιατί -αποδεδειγμένα- το γέλιο είναι υγεία. Να κοιμάσαι καλά. Αυτό το μοτίβο συνέχισέ το εφόρου ζωής ή τουλάχιστον, όσο πιο συχνά μπορείς. Επαναλάμβανέ το και θα δεις μεγάλη διαφορά. Και εγώ αυτό έκανα όλα αυτά τα χρόνια και εξακολουθώ να το εφαρμόζω όσο μπορώ.
Παράλληλα, θέλω να προβληματίσω καθέναν από εσάς ξεχωριστά, ώστε να μην είναι κατσουφιασμένος, κακόκεφος και λυπημένος. Να χαμογελάς. Πες «καλημέρα», «Γεια σου». Η ζωή είναι εκεί έξω και δεν υπάρχει χρόνος για μιζέρια και μεμψιμοιρία. Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές. Να έχεις ενσυναίσθηση. Να είσαι καλός και ευγενικός άνθρωπος. Να λες «ευχαριστώ», «συγγνώμη» και «χρειάζομαι βοήθεια» εκεί που πρέπει. Να προσφέρεις.
Ακόμα και για κούρεμα, να πας με χαμόγελο. Στο περίπτερο; Tο ίδιο. Στον φούρνο; Πάλι το ίδιο. Να φοράς συνεχώς το χαμόγελό σου. Όταν όλα πάνε στραβά, να έχεις πίστη ότι σύντομα θα φτιάξουν. Πού θα πάει; Με υγεία, υπομονή, χαμόγελο και θετική διάθεση τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.
Κλείνοντας, αρκετά χρόνια μετά το αποκαρδιωτικό συμβάν μου, έχω την επιθυμία να καταθέσω στο χαρτί όλες τις εμπειρίες, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου. Αποδείχθηκε ότι μετά από τόσα χρόνια, δεν αλλοιώθηκαν τα συναισθήματά μου καθώς περιγράφω τα γεγονότα. Είναι αληθινά και αναλλοίωτα. Με αυτόν τον τρόπο μπορώ να εξιστορήσω τα βιώματά μου και μακάρι να βοηθήσω άλλους νεαρούς, έφηβους, ενήλικες, ακόμα και οικογένειες που βρέθηκαν σε παρόμοια θέση με τη δική μου. Πολύ σημαντικό στοιχείο, αν όχι το σημαντικότερο, είναι το γεγονός ότι αν δεν φορούσα ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο, δεν θα ήμουν εδώ ζωντανός, να περιγράφω και να μοιράζομαι εμπειρίες μαζί σας. Η ζώνη σώζει ζωές. Αποδεδειγμένα.
Και γιατί όχι, με αυτό το βιβλίο να αποφευχθούν όσο γίνεται οι συγκρούσεις στην άσφαλτο. Αυτό το βιβλίο λοιπόν, είναι μια κατάθεση ψυχής.