Γεννήθηκε στη Λακατάμια, προάστιο της Λευκωσίας. Αποφοίτησε από το Παρθεναγωγείο Φανερωμένης και το Διδασκαλικό Κολλέγιο Λευκωσίας. Εργάστηκε ως δασκάλα στη Δημοτική εκπαίδευση από όπου και αφυπηρέτησε ως διευθύντρια.
Από το 1993 ως το 2007 υπήρξε Πρόεδρος του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου.
Έγραψε πολλά βιβλία για παιδιά και Νεους (Μικρές Ιστορίες, διηγήματα μυθιστορήματα, παραμύθια, κουκλοθέατρο και θεατρικά έργα). Έξι βιβλία της βραβεύτηκαν από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Βραβεύτηκε επίσης από το Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού Νεανικού Βιβλίου, τη Γυναικεία Λογοτεχική Συντροφιά, Τον Σύνδεσμο Φιλίας Ελλάδας Κύπρου, από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου ( Θ.Ο.Κ. ) και από άλλους Οργανισμούς στην Κύπρο στην Ελλάδα. (Πανεπιστήμιο Βόλου, Δήμο Λάρισας )
Το 1992 με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Μέρας Παιδικού Βιβλίου το μήνυμά της «Το βιβλίο ήλιος ειρήνης « επιλέγηκε και μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες κυκλοφόρησε ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για Παιδιά και Νέους (Ι.Β.Β.Υ.)
Διηγήματά της έχουν δημοσιευτέι σε περιοδικά και εκδόσεις Ανθολογίας σε χώρες μέλη της Διεθνόύς Οργάνωσης Βιβλίων για παιδιά και Νέους .
Το Βιβλίο της «Τα μεγάλα παπούτσια « μεταφράστηκε και εκδόθηκε στη Βουλγαρία το 2006.
Θεατρικά της έργα ανεβάστηκαν από το Θ.Ο.Κ., το Θέατρο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης και άλλες θεατρικές σκηνές στην Κύπρο.
Το 1984 το όνομά της περιλήφθηκε στον Τιμητικό κατάλογο της Ι.Β.Β.Υ.
Το 2003 τιμήθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία για τη συνολική προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία.
Το 2007 προτάθηκε ως εκπρόσωπος της Κύπρου για το βραβείο « Χανς Κρίστιαν Αντερσεν.
Υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος της Κριτικής Επιτροπής των Πολιτιστικών Υπηρεσίων για τα Κρατικά Βραβεία Παιδικών και Εφηβικών Βιβλίων και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου για τα βραβεία των καλύτερων παραστάσεων για Παιδιά και Νεους.
Υπήρξε επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου και του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου Κύπρου”. Είναι επίσης μέλος της Ιδρυτικής Επιτροπής της Αναγνωστικής Λέσχης του Δήμου Λακατάμιας και δραστήριο μέλος με παρουσιάσεις βιβλίων διαφόρων λογοτεχνών.
Παρακολούθησε πολλά Διεθνή Συνέδρια της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για Παιδιά και Νέους και μέσα από τις πολλές δραστηριότητες και το έργο της συνέβαλε στην παραγωγή και ανάπτυξη της Λογοτεχνίας για Παιδιά στην Κύπρο.
Το 2021 βραβεύτηκε με το βραβείο Συγγραφέα Συνολικής Προσφοράς από τον σύνδεσμο ΣΠΕΚ (Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας-Κύπρου).
Έργα της:
1. Σπιτοκαλυβάκι μου- Διηγήματα. Λευκωσία 1976
Βραβείο Μορφωτικής Υπηρεσίας Υπουργείου Παιδείας.
2. Δυο σειρές στρατιωτάκια – Μυθιστόρημα Λευκωσία 1978
Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου
3. Όμορφή μου Καρδερίνα – Θεατρικό Λευκωσία 1983
Διεθνής τιμητικός κατάλογος ( Ι.Β.Β.Υ.)
4. Ο Λιόντας – Θεατρικό, Λευκωσία 1986
Βραβείο Συνδέσμου Φιλίας Ελλάς – Κύπρος
5. Ανέβα μήλο κατέβα ρόδι – Μικρές Ιστορίες Εκδόσεις Χαρταετός
Θεσσαλονίκη 1991. Επανέκδοση «Πάργα» Λευκωσία 2001
6. Μαριγούλα Μαριγώ – Μυθιστόρημα Λευκωσία 1980. Β΄ έκδοση
«Πατάκης» Αθήνα 1995.
Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου.
7. Πόσο κοντά είναι το φεγγάρι – Μυθιστόρημα Λευκωσία 1988.
Β΄ έκδοση ‘Πατάκης» Αθήνα 1997.
Βραβείο Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού 1990
8. Ο Ονειρούλης – Θεατρικό.(Συνεργασία με την Ιωάννα Αργυρού.0
Λευκωσία 1989
9. Τα μεγάλα παπούτσια – Μυθιστόρημα . Εκδόσεις «Πατάκη» Αθήνα
1998- Κρατικό Βραβείο 2001
10. Δώδεκα ιστορίες με καλικαντζαράκια- Εκδόσεις «Πάργα» Λευκωσία
2000
11. Ο χαρταετός του Κομπολίνο – Μυθιστόρημα. ΄Εκδόσεις «Πάργα» Λευκωσία 2002
12. Το σπίτι με τα κίτρινα κουμπιά- Μυθιστόρημα. Λευκωσία 2003
13. Επιχείρηση «Αστραπή» – Μυθιστόρημα . Εκδόσεις «Πατάκης» Αθήνα
2006
14. Τα μαγικά σκουφιά – Θεατρικό (Συνεργασία με την Ιωάννα Αργυρού ) Εκδόσεις « Πάργα» Λευκωσία 2007
15. Η Ρυπώ -Θεατρικό. (Συνεργασία με την Ιωάννα Αργυρού)
Εκδόσεις «Πάργα» 2007
16. Το αληθινό τιγράκι – Μικρή ιστορία Εκδόσεις «Πάργα»» Αθήνα 2008 Κρατικό βραβείο κειμένου και εικονογράφησης 2008
17. Η Βασιλοπούλα με τη μεγάλη μύτη. Παραμύθι Εκδόσεις «Πάργα Αθήνα 2009
18. Δίχως καλοκαίρια – διηγήματα για ενήλικες. Εκδόσεις «Πάργα» Αθήνα 2010
19. Ξέδετα κορδόνια – μυθιστόρημα για παιδιά . Εκδόσεις «Πατάκης» Αθήνα 2009. Κρατικό βραβείο 2010
20. Ο ήλιος του μεσημεριού – μυθιστόρημα για ενήλικες. Εκδόσεις «Πάργα» Αθήνα 2013
21. Βότσαλα στη Λίμνη – εφηβικό μυθιστόρημα. Εκδόσεις «Τελεία» Αθήνα 2018
Δείγματα Γραφής
Ταξίδι στα περασμένα
Εκείνη τη μέρα η Κύνθια ξύπνησε πολύ νωρίς. Κι όμως ήταν μια μέρα που θα μπορούσε άνετα να κοιμηθεί μέχρι τις δέκα, όπως έκανε συνήθως όλες τις Κυριακές και τις αργίες. Ήταν η πρώτη μέρα του Οκτώβρη, η επέτειος της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και η πόλη σημαιοστολισμένη περίμενε να αρχίσουν οι γιορτασμοί και οι παρελάσεις. Η Κύνθια όμως άλλα είχε στη σκέψη της. Είχε αποφασίσει εκείνη τη μέρα να κάνει ένα ταξίδι στη Λακατάμια, προάστειο της Λευκωσίας, για να μάθει επιτέλους για τον πατέρα της που έζησε και πέθανε εκεί πριν πολλά χρόνια. Την έτρωγε η αγωνία γι’ αυτό το ταξίδι, χρόνια και χρόνια το λογάριαζε και δεν μπορούσε να ησυχάσει. Σηκώθηκε. Έριξε μπόλικο νερό στο πρόσωπό της ντύθηκε βιαστικά κι έτρεξε στην κουζίνα να συναντήσει τη μητέρα της, τη Βιβή. Ήξερε πως πάντα τέτοια ώρα θα την εύρισκε εκεί να πίνει τον καφέ της και να διαβάζει την εφημερίδα της.
“ Καλημέρα,” της είπε και τραβώντας μια καρέκλα κάθισε ακριβώς απέναντι της. Ήθελε να την βλέπει κατάματα. Η μητέρα της ξαφνιάστηκε που την είδε.
-Γιατί τόσο πρωί; τη ρώτησε. Για πού με το καλό;
-Θα πάω στη Λακατάμια“ απάντησε η Κύνθια και
-Στη Λακατάμια! επανάλαβε η μητέρα της κι έμεινε με την προσπάθησε να κάνει τη φωνή της όσο γινότανε πιο ήπια. εφημερίδα μετέωρη στο χέρι. Πόσες φορές σου έχω πει μέχρι τώρα, Κύνθια, πως άδικα επιμένεις να κάνεις αυτό το ταξίδι; Κανένας δε ζει πια εκεί που να θυμάται τον πατέρα σου και την ιστορία του. Άκουσέ με επιτέλους και σταμάτα να επιμένεις. Έχεις καταντήσει ανυπόφορη με αυτή την εμμονή σου “
Τα λόγια της δεν επηρέασαν καθόλου την Κύνθια.. Τόσες φορές τα είχε ακούσει μέχρι τώρα. Ούτε ήταν η πρώτη φορά που η μητέρα τής έκρυβε την αλήθεια. Πάντα σαν τη ρωτούσε γι’ αυτό το θέμα κρατούσε μια στάση όλο μυστήριο σα να’θελε να κρύψει κάποια μυστικά που και η θύμισή τους απλά και μόνο την αναστάτωνε. Μια σκιά απλωνόταν πάντα πάνω από τα λόγια της που ενοχλούσε την Κύνθια και ταυτόχρονα την προκαλούσε να θέλει ολοένα και πιο πολύ να μάθει όλα όσα της έκρυβε για τον πατέρα της. Τώρα πια ήταν απόλυτα σίγουρη πως όσο και να επέμενε τίποτα περισσότερο δε θ’ άκουε από την ίδια. Συνειδητοποιούσε πως όσο περνούσε ο καιρός η απροθυμία της μητέρας της να μιλήσει γινότανε ακόμα πιο μεγάλη κι έφτανε στα όρια μιας ανεξήγητης και επίμονης άρνησης.