Η Μαρίνα Χρυσή γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1996. Κατέχει πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων και Δημόσιας Διοίκησης από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, μεταπτυχιακό στις Δημόσιες Σχέσεις, Μάρκετινγκ και Εταιρική Επικοινωνία, καθώς και διδακτορικό στο Μάρκετινγκ από το Πανεπιστήμιο του Leeds του Ηνωμένου Βασιλείου. Κατέχει επαγγελματική εμπειρία στους τομείς του μάρκετινγκ και της διοργάνωσης εκδηλώσεων, ενώ παράλληλα, ασχολείται επαγγελματικά με την ζωγραφική, τη συγγραφή και την ποίηση. H «Ελπίδα» αποτελεί το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο δημιουργήθηκε κατά την πενταετή διαμονή της στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πρώτη ποιητική της συλλογή πρόκειται να εκδοθεί σύντομα με ποιήματα και στίχους στην Κυπριακή διάλεκτο.
Μαρία Γούσιου – Συγγραφέας, Writing Coach, Επιμελήτρια Βιβλίων, Δημιουργός του www.Writing-Online.gr
«Η Μαρίνα έχει προσεγγίσει ένα θέμα πάρα πολύ δύσκολο, καταφέρνοντας ωστόσο να το παρουσιάσει άρτια και αβίαστα. Μέσα από το βιβλίο της περνά ένα συγκλονιστικό μήνυμα στους αναγνώστες, και μάλιστα το κάνει με ένα πάρα πολύ απλό, “απαλό”, εύσχημο και διακριτικό τρόπο. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δίνει μια άλλη διάσταση στην διαφορετικότητα, καθώς επίσης μπορεί να γίνει “σύμβολο + σημαία” για να κατευνάσει κύματα ρατσισμού και προκαταλήψεις, βοηθώντας τους αναγνώστες να αγαπήσουν μια ακόμη μερίδα ανθρώπων, μια άλλη χώρα και μια νέα γενιά ανθρώπων»
Νικολέττα Φουλίδου – Συγγραφέας, Φιλόλογος, Επιμελήτρια βιβλίων
«Η Μαρίνα είναι ένα καινούριο, φρέσκο πρόσωπο στον χώρο της συγγραφής και της λογοτεχνίας. Το βιβλίο της «Ελπίδα» αγγίζει ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, καταφέρνοντας να συγκινήσει τον αναγνώστη. Η Μαρίνα πλάθει τους ήρωές της με μια ρομαντική ευαισθησία και είναι σαν να συμπάσχει μαζί τους. Εκφράζει με ειλικρίνεια και ενίοτε σχολιάζει δράσεις και συμπεριφορές, χωρίς να επιβάλλει τη γνώμη της. Ένα βιβλίο με μηνύματα κατά του ρατσισμού και της βίας. Ένα βιβλίο που προκαλεί συγκίνηση και προβληματισμό. Ένα βιβλίο που εύλογα μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου! Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους.»
Δείγματα Γραφής
«Για σένα, λοιπόν, πώς μοιάζουν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται;»
«Εγώ, Ελπίδα, τον έρωτα τον λέω έρωτα. Και την αγάπη, αγάπη», της δήλωσε με βαρύ, κοφτό τόνο φωνής και για να εξηγήσει καλύτερα τόνισε: «Τι σημασία έχει αν διαφέρουν αυτοί οι δύο άνθρωποι; Πάλι έρωτας κι αγάπη δεν είναι αυτά που νιώθουν; Και γιατί να είναι τόσο δύσκολο, δηλαδή ν’ αγαπιούνται οι άνθρωποι; Γιατί να μην μπορούν έτσι όπως είναι, δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ο ί, να ερωτευτούν και ν’ αγαπηθούν; Δίχως να λογαριάζουν θρησκεία, κουλτούρα, ράτσα. Στο κάτω-κάτω τι είναι οι άνθρωποι, τίποτα ζευγάρια παπουτσιών που πρέπει να είναι τα ίδια για να είναι μαζί;» της απάντησε και γέλασαν με τη ψυχή τους.